گزارش نویسی
گزارش نویسی یعنی نوشتن اخبار ؛ اطلاعات ؛ رویدادها و دلایل و تجزیه و تحلیل آنها به شکل روشن و کوتاه با رعایت دو اصل مهم ساده نویسی و درست نویسی .
گزارش باید به گونه ای تهیه شود که هدف مورد نظر را در کوتاهترین زمان و با ساده ترین گفتار بیان کند .
انتخاب عنوان :
عنوان باید تا حد امکان کوتاه و با محتوای متن هماهنگ باشد . در عنوان گذاری از واژگان کلیدی که در متن آمده است استفاده شود .
چگونگی تنظیم گزارش مهم ترین عامل در تنظیم آن است . ساختار و بدنه ی هر گزارش به طور کلی بر سه پایه ی : مقدمه ؛ بدنه ی اصلی و پایان گزارش استوار است .
-- مقدمه در ارتباط با موضوع گزارش باید به گونه ای تهیه شود که برای مخاطب قابل فهم و معنادار باشد . باید بتواند در خواننده نسبت به موضوع علاقه ایجاد کند و به خواننده بگوید که از گزارش چه انتظاری داشته باشد .
--متن یا بدنه ی اصلی گزارش ؛ جای ارائه ی آمارها ؛ داده ها و تحلیل و تفسیر آنهاست .
--در پایان گزارش نتیجه گیری و پیشنهادها می آید .
--- تاکید بر نکته های مهم در گزارش ضروری است .
--هر قدر نکته ای در گزارش مهم تر باشد باید فضای بیشتری به آن اختصاص داده شود .
--به کار بردن عبارت هایی هم چون :«مهم ترین عامل » ؛ «نکته اساسی » و ... توجه خواننده را جلب می کند .
-- گزارش باید دقیق ؛ روشن و خلاقانه باشد . نویسنده ی گزارش باید بکوشد با حفظ جنبه ی رسمی و علمی گزارش ، آن را از حالت خشک و بی روح در آورد . از به کار بردن واژه ها و اصطلاحات گزافه آمیز همچون : هرگز ؛ بی نهایت ؛ بدون ذره ای شبهه ؛ باید گفت و..... خودداری کند .
-- گزارش نویس نباید برای پررنگ جلوه دادن گزارش خود یا نشان دادن میزان اطلاعاتش درباره ی موضوع از واژه های سنگین و دشوار بهره بگیرد .
--- جمله باید شامل یک مضمون و نکته ی اصلی باشد .
-- به قواعد دستور زبان از نظر جای فعل ؛ فاعل ؛ مفعول و فارسی سازی واژگان دقت نمود .
--- بازبینی آخرین بخش نوشتن گزارش است . در این بخش از کار ؛ نویسنده باید تمام مطالب را یکبار دیگر بازبینی و ایرادهای آن را برطرف نماید .
