معنای شعر باران

خوشا آنان که الله یارشان بی           به حمد و قل هوالله کارشان بی

خوش به حال کسانی که خداوند یاور و کمک رسانشان است و مرتب به خواندن قرآن (حمد و توحید) مشغول هستند

خوشا آنان که دایم در نمازند            بهشت جاودان بازارشان بی

خوش به حال آنهایی که پیوسته نماز می خوانند و بهشت جایگاه آنان است و پاداش خود را می گیرند (جاودان = همیشگی )

خداوندا به فریاد دلم رس            کس بی کس تویی من مانده بی کس

خدایا به صدای دل من گوش کن و به کمکم بیا تو یار بی کسان هستی من هم الان تنهایم و کسی را ندارم

همه گویند طاهر کس نداره           خدا یار منه چه حاجت کس

همه می گویند طاهر بی کس و تنهاست اما نمی دانند که خدا یار من است و به هیچ کسی نیاز ندارم

ای نام تو روییده به گلدان لبم         در مرحمت تو غوطه ور روز و شبم

لب را به گلدانی تشبیه کرده که نام خدا در آن رشد می کند (ای کسی که لبم پیوسته نام تو را تکرار می کند )من روز و شب در دریای لطف و مهربانی تو شناور هستم

در خاک طلب بذر دعا کاشته ام          باران اجابت تو را می طلبم

دانه ی دعا را در خاک نیاز و درخواست خود کاشته ام و منتظر هستم تا تو با باران رحمتت آن را برآورده کنی (حاجتم را مثل دانه سبز کنی )

اگر آن سبز قامت رو نماید           در باغ خدا را می گشاید

اگر آن انسان سبز پوش (منظور امام زمان عج ) ظهور کند تمام زیبایی های خداوندی را به ما نشان می دهد

تنم را فرش کردم تا بتازد      دلم را نذر کردم تا بیاید

برای آمدن او تن و جسمم را هم چون فرش کردم تا روی آن حرکت کند و دلم را نذر می کنم تا او ظهور کند و آرزویم را برآورده کند